My secret is…’Love U’. [SJ FanFic_KyuMin]

เนื้อเรื่อง

ประตูกระจกใสของร้านกาแฟเล็กๆใกล้โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งถูกเปิดออก    ชายหนุ่มหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเพื่อนซี้   พอเลือกที่นั่งเหมาะๆได้แล้วทั้งสองก็วางกระเป๋านักเรียนทิ้งไว้แล้วเดินไปสั่งเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์

“ไอซ์มอคค่ากับ…เอสเปรซโซ่ครับ”

ฮยอกแจสั่งโดยที่ไม่ได้หันไปถามคนข้างๆแม้แต่น้อยว่าจะดื่มอะไร    ซองมินเลิกคิ้วถามอย่างประหลาดใจ

“นายรู้ได้ไงว่าฉันอยากดื่มเอสเปรซโซ่”

“ตั้งแต่ฉันเป็นเพื่อนกับนายมา    ฉันไม่เคยเห็นนายสั่งเครื่องดื่มอะไรนอกจากเอสเปรซโซ่เลยนะ”

ฮยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงแกมหัวเราะก่อนจะถือเครื่องดื่มกลับไปที่โต๊ะ    ซองมินไม่เถียงอะไรก่อนจะนั่งลงแล้วละเลียดเอสเปรซโซ่แก้วโปรดของตัวเองอย่างไม่รีบร้อน   

“ไอ้กระต่ายอ้วนเอ๊ย    ไม่เปิดใจรับอย่างอื่นแล้วนายจะรู้ได้ไงว่าสิ่งที่นายชอบมันดีที่สุดอ่ะ >O<”

“ว่าแต่นายเห๊อะ~    ชวนฉันมาดื่มกาแฟที่นี่บ่อยๆ    มีจุดประสงค์อะไรรึเปล่าน้อ~”

ซองมินเอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าฮยอกแจแอบมองรุ่นน้องโรงเรียนเดียวกันกลุ่มหนึ่งที่กำลังสั่งเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์อยู่

“รุ่นน้องกลุ่มนี้เป็นลูกค้าประจำของที่นี่   นายชวนฉันมาที่นี่บ่อยๆเพราะอยากเจอเค้าใช่มั๊ยล่ะ^O^”

“เออใช่”

ฮยอกแจยอมรับแต่โดยดี    ซองมินเลิกสนใจเอสเปรซโซ่แก้วโปรดแล้วมาสนใจเรื่องของเพื่อนทันที

“นายชอบคนไหนบอกมาได้มั๊ยเอ่ย”

“คนนั้นน่ะ    ที่ชื่อคยูฮยอน  ฉันแอบชอบเค้ามานานเกือบเดือนแล้วมั้ง”

คยูฮยอนที่ฮยอกแจกำลังแอบชี้ให้ซองมินดูเป็นรุ่นน้องร่างสูงที่หน้าตาหล่อเหลาเอาการ    รอยยิ้มร่าเริงสดใสนั่นทำเอาฮยอกแจรวมถึงซองมินอดยิ้มตามไม่ได้

“นายไปชอบเค้าตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เรื่อง=O=”

“ไม่รู้เรื่องชาวบ้านนี่ถึงกับลงแดงเลยเหรอ”

“นายเห็นฉันเป็นคนยังไงฮะไอ้ไก่”

“นายน่ะรักการยุ่งเรื่องชาวบ้านเป็นชีวิตจิตใจไอ้กระต่าย=__=”

“ชิ    เกลียดจังพวกชอบพูดความจริง”

ซองมินทำแก้มพองลมอย่างงอนๆ     ฮยอกแจเอามือแตะไหล่เพื่อนซี้ก่อนจะเริ่มอ้อน

“นายควรจะใช้ความอยากรู้อยากเห็นของนายให้เป็นประโยชน์น๊า~”

“หา    ยังไงอ่ะ"

 รอยยยิ้มแบบมีเลศนัยซึ่งนานๆจะฉายบนใบหน้าของฮยอกแจซักทีทำเอาซองมินเริ่มหวาดๆ

“ไปขอเบอร์คยูฮยอนมาให้ฉันหน่อยสิเพื่อนรัก^___^”

“หา    ฉันเนี่ยนะ”

“อ่าฮะ”

“นายชอบเค้านายก็ไปขอเบอร์เค้าเองเซ่=O=”

ซองมินบอกปัด    ฮยอกแจอมยิ้มเขินแล้วบิดตัวไปมา

“ฉันเขิน>//<    นะๆๆๆ    ซองมิน    ช่วยฉันหน่อย    หรือว่านายไม่อยากเห็นฉันสมหวัง...”

สุดท้ายซองมินก็ทนลูกอ้อนของเพื่อนซี้ไม่ไหว...

“เอ้า!!    ขอก็ขอ”

“เย้~^O^    ขอบใจนายมาก    สู้ๆนะเพื่อน”

ซองมินลุกขึ้นยืน    สายตาก็ทอดมองไปยังโต๊ะริมหน้าต่างด้านในสุดของร้าน    ตอนนี้เพื่อนๆของคยูฮยอนเพิ่งแยกย้ายกันกลับบ้านแล้ว    ที่โต๊ะเหลือเพียงคยูฮยอนซึ่งกำลังนั่งทำการบ้านพลางจิบกาแฟอยู่คนเดียว

“อ่า...มีอะไรให้ผมช่วยไหมฮะ”

คยูฮยอนตัดสินใจถามขึ้นเมื่อเห็นรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันอย่างซองมินกำลังยืนเก้ๆกังๆอยู่ใกล้    ซองมินฉีกยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแล้วเดินเข้ามาคุยกับคยูฮยอน

“พี่ชื่อซองมินนะ    มีเรื่องอยากจะรบกวนน้องนิดนึง”

“หือ    อะไรอ่ะครับ”

“เพื่อนพี่น่ะแอบชอบน้องอยู่    ขอพี่ทราบเบอร์โทรศัพท์ของน้องจะได้มั๊ย^^”

คยูฮยอนนั่งเท้าคางมองหน้าซองมินอยู่นานพอควรก่อนจะบอก

“ผมไม่เคยให้เบอรใครก่อน    เอาเบอร์พี่มาก่อนสิครับ^___^”

ซองมินเริ่มสติหลุดลอยทำอะไรไม่ถูกเมื่อคยูฮยอนส่งยิ้มแบบน่ารักสุดๆมาให้...ไม่แปลกเลยที่ฮยอกแจจะชอบ    ก็เด็กคนนี้มันน่ารักจริงๆ

เรื่องอะไรเขาจะกล้าปฏิเสธคำขอจากเจ้าของรอยยิ้มละลายใจนั่นล่ะ

พอทั้งสองคนแลกเบอร์โทรศัพท์กันเสร็จซองมินก็กล่าวขอบใจคยูฮยอนแล้วกลับมาหาฮยอกแจที่โต๊ะตัวเดิม

“เจ๋งอ่ะไอ้กระต่าย    ได้เบอร์น้องเค้ามาด้วย    ขอบใจแกมาก    เดี๋ยวฉันจะซื้อฟักทองให้แกกินเยอะๆเลย>O<”

            เสียงสดใสร่าเริงของฮยอกแจไม่ได้เข้ามาในหัวซองมินเลยแม้แต่น้อย...

            เพราะตอนนี้ในหัวของซองมินมันมีแต่เสียงของคยูฮยอนน่ะสิ!!

โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงดังและสั่นพร้อมกันในสองวันถัดมา    ซองมินเอื้อมมือไปหยิบมันมาดูว่าใครโทรเข้ามา...เบอร์นี้ไม่คุ้นเลยแฮะ

“ฮัลโหล”

“นั่นพี่ซองมินเหรอฮะ”

ซองมินจำเสียงของคนปลายสายไม่ได้เลยถามว่า

“อ่า    ใช่ครับ    ไม่ทราบว่าใครพูดสายอยู่เหรอ”

“ผมเองนะ    คยูฮยอน”

“O__o”

พอรู้ว่าเป็นใครซองมินก็อดใจเต้นแรงไม่ได้

…รอยยิ้มสดใสบวกกับท่าทางเป็นมิตรนั่นตราตรึงอยู่ในหัวใจซองมินตั้งแต่แรกเจอ

...แม้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันไม่ควรมีก็ตาม...ก็เขาควรจะเป็นสื่อกลางความรักระหว่างคยูฮยอนกับฮยอกแจนี่นา...ไม่ใช่มาชอบคยูฮยอนซะเอง

“น้องมีธุระอะไร”

“เพื่อนของพี่...ที่พี่บอกว่าชอบผมอ่ะ    ใช่คนที่ไปที่ร้านกาแฟกับพี่วันนั้นรึเปล่าฮะ”

“อือ    ใช่    เขาชื่อฮยอกแจ    ว่าแต่ถามทำไมเหรอ”

“คือวันนี้ผมเจอพี่คนนั้น    เค้าดูน่ารักดี    อยากให้เค้าโทรมาหาผมบ้าง    อยากรู้จักเค้าฮะ”

ซองมินคิ้วขมวดอย่างหงุดหงิด    ไม่เคยหวงใครแบบนี้มาก่อนแต่ก็ต้องจำยอมทำเสียงให้ราบเรียบเหมือนไม่มีความรู้สึกใดๆเกิดขึ้น

“ฮยอกแจมันก็อยากรู้จักน้องเหมือนกัน    มันได้เบอร์น้องไปสองวันแล้ว    พี่เชื่อว่าภายในคืนนี้มันจะต้องโทรไปหาน้องแน่ๆ^^”

“ถ้าพี่ฮยอกแจโทรมาผมคงฝันดีทั้งคืนแน่ๆเลยครับพี่ซองมิน^O^”

“งั้นคยูฮยอนวางสายไปเถอะ    จะได้รอรับสายพี่ฮยอกแจไง”

“ครับๆ    กู๊ดไนท์ครับพี่ซองมิน”

“เช่นกันนะคยูฮยอน”

ซองมินกดวางสายพร้อมกับความรู้สึกผิดหวังลึกๆ

...ตัดใจตอนนี้...คงยังไม่สายไปหรอกมั้ง

เขาคิดขณะกำลังกดเบอร์โทรของฮยอกแจเพื่อบอกให้เขาโทรหาคยูฮยอน

‘ถ้าพี่ฮยอกแจโทรมาผมคงฝันดีทั้งคืนเลยครับพี่ซองมิน^O^’

คำพูดของคยูฮยอนทำลายความเห็นแก่ตัวของซองมินจนหมดสิ้น

เขาจะเห็นแก่ตัวไม่ได้เด็ดขาด

ถึงจะเจ็บ    แต่เขาก็ต้องไม่ขัดขวางความรักระหว่างเขาทั้งสองคน

ที่สำคัญ...เขาอยากให้คยูฮยอนฝันดี...ทั้งคืน

“ว่าไงไอ้กระต่ายอวบอั๋น    โทรมามีอะไรเหรอ”

พอฮยอกแจรับสายปุ๊บ    ซองมินก็รีบบอก

“ทำไมนายไม่โทรไปหาน้องคยูฮยอนเค้าซักทีล่ะ”

“เอ๋=.,=”

“โทรเดี๋ยวนี้    วันนั้นฉันอุตส่าห์ไปขอเบอร์เค้ามาให้นายนะ”

“ซองมินเป็นอะไร    เสียงนายซังกะตายยังกะคนอกหัก”

อกหัก...ก็เพราะนายน่ะแหละไอ้ไก่ฮยอกแจ TT__TT 

“ฉันจะเป็นอะไรก็ช่างฉันสิ!!”

“เอ่อ    ฉันไปทำอะไรให้นายโกรธรึเปล่า    นายดูอารมณ์ไม่ดีเลย”

ฮยอกแจถามอย่างเป็นห่วง   

“ไม่โกรธ...แต่เสียใจโว้ย~    อยากให้ฉันหายใช่มั๊ยล่ะ    โทรไปหาคยูฮยอนสิ    ไม่ต้องเขิน    เขารอสายนายอยู่” 

“ถ้าฉันโทรไปนายจะหายโกรธใช่มั๊ย”

“เออสิ”

แล้วซองมินก็กดวางสายทันที    เขาทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาสีครีมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว

...ตอนนี้    ฮยอกแจกับคยูฮยอนคงกำลังคุยเรื่องอะไรกันนะ…

...ทำความรู้จัก...บอกรัก...หรือว่านัดเดท…

...ฮยอกแจ...ฉันอิจฉานายมากเลยรู้มั๊ย...

หลังจากวันนั้น    คยูฮยอนก็มาเทคแคร์ฮยอกแจอยู่ไม่ห่าง    ทั้งเดินไปรับไปส่งถึงบ้าน    ทั้งนั่งทานข้าวด้วยกัน    ซองมินเป็นเพื่อนซี้ฮยอกแจ    ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าทั้งสองกำลังคบกันอยู่…

“กลับบ้านกันครับพี่ฮยอกแจ^__^”

คยูฮยอนเอ่ยอย่างสุภาพเมื่อออดหลังเลิกเรียนดังขึ้น

“วันนี้แวะร้านกาแฟกัน”

“ได้ครับผม”

ว่าแล้วคยูฮยอนก็เดินจูงมือฮยอกแจออกจากโรงเรียน    ซองมินซึ่งแอบมองอยู่ไกลๆเบ้ปากอย่างขัดใจ    ก็ซองมินยังคงแอบชอบคยูฮยอนอยู่นี่นา

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าอยากรู้อยากเห็นหรือว่าไม่มีอะไรทำกันแน่ซองมินถึงเลือกที่จะแอบเดินตามคู่รักคู่นั้นไป...แม้จะเจ็บลึกๆก็ตาม...

น่าแปลกดีที่ทั้งสองคนนั้นดูเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันมากกว่าจะเป็นคู่รัก

ทั้งดูสนิทสนม...และอบอุ่น

ตลอดทางที่แอบเดินตามคู่รักคู่นั้นไป    ซองมินได้ยินแต่เสียงหัวเราะเริงร่าของฮยอกแจและคยูฮยอน    พวกเขาคงมีความสุขกันมากจริงๆ 

โลกใบนั้น...คงมีแต่พวกนายสองคน

...ฉันจะมีสิทธิ์ก้าวเข้าไปยืนข้างๆพวกบ้างนายไหมนะ

“เอาแบบเดิมนะฮะ”

พอไปถึงร้านกาแฟซองมินก็สั่ง    ลูกค้าประจำคนนี้รับแต่เอสเปรซโซ่    คงไม่มีพนักงานคนไหนที่ไม่รู้ข้อนี้ล่ะเนอะ

เขาเลือกที่จะนั่งหลบมุมเพื่อที่คยูฮยอนกับฮยอกแจจะได้ไม่รู้ตัวว่าเขาก็อยู่ในร้านนี้เหมือนกัน

...ไม่เหมือนแฟนกันเอาซะเลย...ไอ้ไก่เอ๊ย...นายดูไม่เขินอะไรเลย...แสดงว่านายสนิทกับน้องคยูฮยอนเค้ามากจริงๆ...

ซองมินคิดขณะที่กำลังแอบมองฮยอกแจซึ่งแกล้งเล่นหัวคยูฮยอนอย่างสนิทสนม    มือก็คนกาแฟในแก้วไปเรื่อยๆอย่างเซ็งๆ

“อ๊าก~    หึงโว๊ย!!  >^<”

คนที่กำลังอิจฉาตาร้อนเพื่อนซี้ของตัวเองใช้กำปั้นทุบโต๊ะจนกาแฟเอสเปรซโซ่ในแก้วกระเด็นออกมามากพอควรพร้อมกับเผลอตะโกนออกมาอย่างลืมตัว

คนทั้งร้านรวมทั้งฮยอกแจและคยูฮยอนมองมาที่ซองมินเป็นตาเดียวอย่างงุนงง    ซองมินยิ้มแหยๆเป็นเชิงขอโทษที่เผลอปล่อยมารยาทที่ไม่ดีออกมาก่อนจะยกแก้วกาแฟตัวเองขึ้นจิบกลบเกลื่อนความอาย

ในขณะที่ซองมินวางแก้วลงที่โต๊ะ    สายตาก็ดันไปสบกับคยูฮยอนซึ่งกำลังมองมาพอดี   

...ใจเต้นแรงอีกแล้ว...

ถึงจะอยากเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วยแต่เขาคงทำอย่างนั้นไม่ได้...เขาจะกล้ารบกวนเวลาของคยูฮยอนกับฮยอกแจได้ยังไงล่ะ

“โย่ว!   ซองมิน   มาตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ   ทำไมฉันไม่เห็น    มานั่งคุยกันหน่อยเร็ว”

ฮยอกแจตะโกนบอกเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ห่างออกไป    ซองมินรีบคว้ากระเป๋านักเรียนมาสะพายแล้วเดินไปที่ประตูทางเข้าออกของร้านทั้งๆที่ยังทานกาแฟแก้วโปรดไม่หมด

“อ่า   พอวันนี้ฉันมีธุระ    ต้องรีบไป    เจอกันพรุ่งนี้นะทั้งสองคน”

“บาย    เจอกันพรุ่งนี้”

แล้วฮยอกแจก็หันมายิ้มแย้มกับคยูฮยอนต่อโดยไม่สนว่าใครกำลังแอบอิจฉาเลย

...กลับบ้านดีกว่า...ไม่อยากเห็นสองคนนั้นมันจีบกันแล้ว...

...ยิ่งเห็นยิ่งเจ็บ...

“พี่ซองมินครับ    พี่ซองมิน!!>O<”

เสียงของคนที่ซองมินกำลังคิดถึงดังมาจากทางด้านหลัง   

...หูฝาดแน่ๆ...

...คยูฮยอนเค้าจะมาเรียกหาเราทำไมกัน...

...เค้าไม่ได้ชอบเรานี่...

“รอผมด้วยครับ!!    พี่ซองมิน!!”

น้ำเสียงทุ้นนุ่มนั่นดังขึ้นมาอีกรอบ    ซองมินซึ่งกำลังเดินกลับบ้านจึงหันกลับไปมองด้านหลังพบว่าคยูฮยอนวิ่งตามเขามา    ซองมินจึงหยุดเดินแล้วยืนรอ

“แฮกๆ    คือผมมีเรื่องสำคัญม๊ากมากอยากจะบอกพี่ครับ”

“อะไร    จะมาปรึกษาปัญหาหัวใจของนายกับฮยอกแจรึไง”

ซองมินถามด้วยน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ    คยูฮยอนหัวเราะเบาๆ

“ทำเสียงเหมือนกับกำลังหึงผมเลยครับ^__^”

ซองมินก้าวเท้ายาวๆหนี    คยูฮยอนรีบคว้าแขนคนเป็นรุ่นพี่ไว้ทันที

“ป...ปล่อย”

“บอกมาก่อนสิครับว่าพี่ซองมินหึงผมบ้างรึเปล่า...นี่ผมชอบพี่นะ^O^”

พอได้ยินประโยคที่อยากได้ยินมานาน    ซองมินก็แอบตื่นเต้นดีใจ    แต่ก็อดปากแข็งไมได้อยู่ดี

“อะไรกัน   คยูฮยอน   นายพูดงี้ได้ไง   นายกำลังคบกับฮยอกแจไม่ใช่เรอะ=O=”

“ผมกับพี่ฮยอกแจแสดงละครเก่งขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

“ละครอะไร-*-”

“ความจริงผมไม่ได้คบกับพี่ฮยอกแจเค้าหรอก    ความจริงพี่ฮยอกแจไม่ได้แอบชอบผม    แล้วผมก็ไม่ได้ชอบพี่ฮยอกแจ    เรารักกันแบบรุ่นพี่รุ่นน้องเท่านั้น   คือผมชอบพี่เลยอยากรู้จักพี่    อยากคุยกับพี่    อยากได้ใกล้ชิดพี่มากขึ้น    เลยขอให้พี่ฮยอกแจช่วยเล่นละครทำเป็นว่าชอบแอบผม...”

ความจริงทุกอย่างถูกเปิดเผยในที่สุด    ซองมินนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง

...คยูฮยอนเค้าก็ชอบเรา...นี่เราฝันไปหรือเปล่านะ...

“นึกไม่ถึงเลยว่าพี่จะซื่อ(บื้อ)ขนาดนี้”

“นายนั่นแหละที่ไม่ยอมบอกชอบฉันตรงๆ    ไปสร้างเรื่องให้มันยุ่งยากทำไม    รู้มั๊ย...ว่าก่อนหน้านี้ฉันเสียใจแค่ไหนที่เข้าใจว่านายกับฮยอกแจกำลังคบกัน”

“ไมรู้”

คยูฮยอนตอยหน้าตาเฉย   ซองมินเลยเผลอแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา  

...งอนงั้นเหรอ...นี่ยั่วผมหรือเปล่า?...

คยูฮยอนคิดก่อนจะกดจมูกโด่งๆลงไปบนแก้นนุ่มนิ่มของคนตรงหน้าโดยที่ไม่ให้โอกาสเขาตั้งตัว    ซองมินแตะแก้มที่ร้อนผ่าวของตัวเองอย่างงงๆ

“ทำอะไรของนาย-///-”

“ลงโทษ   ข้อหาที่ยังฟังผมพูดไม่จบแล้วก็เอาไปตีความผิดๆ   คือผมกำลังจะบอกว่าผมไม่รู้หรอกนะว่าตอนนั้นพี่เสียใจแค่ไหนเพราะผมไม่ใช่ญาติของพี่...”

“แล้วไง?”

“แต่ผมสัญญาครับ   ว่าผมจะไม่ทำให้พี่เสียใจเพราะผมอีก”

รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์แต่จริงใจในขณะเดียวกันบวกกับคำสัญญาอบอุ่นนั่นทำเอาหัวใจซองมินเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ    ร่างสูงใช้มือประคองใบหน้าหวานให้หันมาสบตาด้วย    ดวงตาซองมินฉายแวววูบไหวแวบหนึ่งก่อนจะมีหยาดน้ำใสๆไหลออกมาเล็กน้อยเพราะความตื้นตันใจ

“คยูฮยอน...นายยังไม่ได้คบใคร...งั้นฉันก็บอกว่าฉันรักนายได้ไหม”

“ได้แน่นอนครับ    อืม...ไหนๆใจเราก็ตรงกันแล้ว    พี่ซองมินจะช่วยรับผมเป็นแฟนได้มั๊ยล่ะครับ”

ซองมินอมยิ้มเขินๆพยักหน้าหงึกหงักตกลงส่งผลให้อีกฝ่ายยิ้มแก้มแทบแตกก่อนจะคว้าร่างของซองมินมากอดอย่างดีใจสุดขีด

“นับตั้งแต่ตอนนี้ไป...หัวใจผมจะเป็นของพี่ซองมินเพียงแค่คนเดียวครับ...”

            “เฮ้ย!!    ซองมินดื่มคาปูชิโน่    มหัศจรรย์กว่าหมูบินได้ซะอีก    ไม่ดื่มเอสเปรซโซ่แล้วหรือไงฮะ”

            ฮยอกแจออกปากแซวเพื่อนที่กำลังนั่งดื่มคาปูชิโน่ที่ร้านกาแฟร้านเดิมกับบรรยากาศเดิมๆ...แต่แตกต่างจากเดิมนิดหน่อยตรงที่ข้างกายของซองมินจะมีคยูฮยอนมานั่งดื่มกาแฟเป็นเพื่อนทุกเย็น

            “ก็มันอร่อยดีนี่”

            ซองมินบอกเสียงเขินๆ    คยูฮยอนรีบแย้ง

            “ไหนพี่ซองมินบอกว่าพี่หันมาดื่มคาปูชิโน่แทนเอสเปรซโซ่เพราะมันเป็นเครื่องดื่มโปรดของผมไงครับ”

            “ก็จริง    ฉันเป็นแฟนนาย    นายชอบทานอะไรฉันก็ชอบเหมือนกับนายน่ะแหละน่า”

            ซองมินหันไปยิ้มหวานให้ร่างสูงที่นั่งข้างๆ    คยูฮยอนมองตาของซองมินด้วยความรู้สึกพิเศษที่อบอวลอยู่ในหัวใจ...หวานซึ้งจนฮยอกแจยังรู้สึกได้

            …ฉันที่ไม่เคยคิดจะดื่มกาแฟคาปูชิโน่…

            …แต่ตอนนี้…นายทำให้ฉันตกหลุมรักมัน...

            ...ใช่แล้ว...คยูฮยอน...ฉันรักทุกสิ่งที่นายรัก...

            ...เพราะเหตุผลแบบเดิมๆว่า...

...ฉันรักนาย...

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::THE   END::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

+++Writter  Talk+++

03/02/10

Happy  BD  นะจ๊ะคยูฮยอน ~

ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะ    คิดอะไรก็สมหวังไปหมด    อ้อ    ดูแลสุขภาพด้วย   พักผ่อนเยอะๆ    ห้ามหักโหมนะคะ ^___^

ปล.   เสร็จซะที    ฟิคเรื่องแรกในชีวิต    555+

ขอขอบคุณทุกคนมากๆนะคะที่อุตส่าห์อ่านมาถึงบรรทัดนี้    ไม่รู้จะแต่งถูกใจสาวกคยูมินรึเปล่าแต่งก็ตั้งใจแต่งเต็มที่ค่ะ